Historiek

De beginjaren

Ghent Rugby Football Club kan terugblikken op een 50-jarig bestaan. In 1969 speelden een paar Gentenaars mee bij de rugbyploeg van ASUB, maar vonden het moeilijk steeds de verplaatsing naar Brussel te maken. Daarom besloten zij een rugbyclub op te richten in het Gentse. Dit waren Jacques Rogge, zijn broer Philippe, Pierre Saverys, Jan Standaert en Guy Callebaut. Ze speelden met een set truien die ze ontvangen hadden van ASUB, dus gestreept lichtblauw-donkerlblauw. Het eerste speelveld lag op het terrein van EBES te Langerbrugge, maar gezien de industrie in de omgeving werd er uitgekeken naar een andere plaats. Na het voetbalveld van Latem en vervolgens van Destelbergen, werd de oplossing gevonden bij een vriendelijke kolenhandelaar, Romain Eekhout, te Laarne die er een weide ter beschikking stelde. Ghent Rugby zou tot 1983 in de Hoekstraat in Kalken blijven spelen. Op sportief vlak groeide de club snel en kon reeds in haar 2de seizoen (1970) 2 ploegen opstellen.
Op financieel vlak dreigde een catastrofe en werd werk gemaakt van de uitbouw van de kantine om inkomsten te genereren. In 1971 promoveerde GRFC  als eerste niet Franstalige Club naar eerste afdeling. Om familiale, leeftijds of andere redenen, verdwenen veel spelers van het eerste uur en Ghent kwam in de problemen. De zaken werden toen in handen genomen door de familie Gale. Sydney Gale nam het sportief deel op zich, zijn vrouw het gebeuren in het lokaal. 1972 werd een topjaar dankzij de training en speelmethode van Sydney  Gale. In dat jaar speelde Gent de finale van de Beker van België die ze weliswaar verloor van Brussels British. GRFC speelde 6 jaar in eerste afdeling. In die periode werd de aanzet gegeven tot de legendarische vermakelijkheden, zoals de pannekens-avonden, de barbecues en de Paastoernooien.

De JAREN ’70

Door het vertrek van de ouderen en het gebrek aan jongeren verdween in 1975 The Bulls en werd er vanaf de eindronde noodgedwongen in tweede nationale gespeeld. (spelen in eerste nationale vereiste een reserveploeg). Ook de trainer Sydney Gale ging om beroepsredenen weg uit Gent (1977) maar zijn taak werd overgenomen door spelers zoals Michel Dedeken en Pierre Mahy. Niettemin bleef Gent een geduchte tegenstander in tweede nationale en minste gedurende 3 jaar nipt de promotie. Drie jaar na elkaar won GRFC zijn reeks in tweede nationale, maar in de eindronde werden de laatste en beslissende wedstrijden door een gebrek aan beschikbare spelers (examen) verloren. De jeugdproblematiek werd echter nooit ernstig aangepakt en uittredende rugbyspelers werden zelden door bekwame spelers vervangen zodat Gent later naar derde afdeling zakte.
Onder impuls van de toenmalige voorzitter André Van Overschelde werd de jeugdproblematiek aangepakt. Hij was de coördinator en de grote steun voor de Gentse Benjamins (11-13 jaar) en de kuikenploeg (8-11 jaar), later tevens van de kadettenploeg (14-16 jaar). In 1979 kwam onder impuls van 2 jonge rugbyspelers, een junioren-ploeg (16-18 jaar) tot stand. Deze ploeg kende alvast een groot succes, mede dankzij het onweerstaanbaar enthousiasme van trainer Pierre Mahy, want na slechts 8 maanden competitie speelden ze de finale op het groot juniorentornooi van de Antwerpse rugbyploeg Don Bosco. Deze finale werd evenwel verloren. Na 3 seizoenen verdween echter de juniorenploeg omdat velen de rugby hadden opgegeven wegens studieredenen en de ouder wordende spelers naar de seniorenploeg verhuisden.

De JAREN ’80

In 1983 verhuisde GRFC van Laarne naar het nieuwe sportcomplex langs de Watersportbaan, de Blaarmeersen. Het was de eerste keer in het 14-jarige bestaan dat er werkelijk op Gentse bodem werd gespeeld. Men moest wel de grootste inkomstenbron van onze club, namelijk de bar, laten varen. Ondertussen kon Gent zich aanvankelijk goed verdedigen in 3de nationale en zelfs meedingen om te promoveren naar tweede. Maar de ploeg miste een trainer, de spelerskern was niet stabiel en door gebrek aan ervaring degradeerde de ploeg naar 4de nationale. Het was het absolute dieptepunt maar de zaak was niet verloren.
Een nieuw bestuur met een paar spelers van de oude kern, André Van Overschelde en Guy eeckhout, voerden een nieuwe politiek. Er werd nadruk gelegd op de recrutering. Vele nieuwe spelers, waaronder enkele roeiers, vervoegden onze rangen. Het enthousiasme groeide, de rugby-spirit kwam terug. GRFC werd voor de tweede opeenvolgende keer kampioen en ging dus voor het eerst in 8 jaar tijd weer in tweede spelen. Hoogtepunt van dat seizoen 1984-85 was de Beker van Vlaanderen waar Gent zich kwalificeerde voor de finale en de beker van fair-play in ontvangst mocht nemen. Twee jaar verbleef Gent in 2de nationale.
In 1988 vond het eerste internationale Easter Tournament plaats op de terreinen van de Blaarmeersen.

De JAREN ’90

Tijdens het seizoen 1991-92 kreeg het idee om een nieuw clubhuis in te richten vaste vorm. Onder impuls van Antoon Slot vonden we in oude fabrieksgebouwen aan de Drongensesteenweg een geschikte locatie om dit te doen. Tijdens de maand juli 1992 offerten vele spelers hun vakantie op om het clubhuis in te richten. Tevens werd de functie van jeugdverantwoordelijke weer in het leven geroepen. In de voetsporen van zijn vader, nam Luc Van Overschelde deze taak op zich. Dit alles zorgde opnieuw voor een goede sfeer in de ploeg wat zich vertaalde in goede competitie uitslagen.
In november 1994 vierden we ons 25 jarig bestaan met een souper in het clubhuis en een veteranentoernooi op de Blaarmeersen. In 1996 kreeg de juniorenploeg vaste vorm en de club startte ook met een damesteam. In 1997-98 kwam dan de doorbraak, mede door het aantrekken van een Zuid-Afrikaanse trainer: Gent ging na 23 jaar terug naar 1ste afdeling.

De JAREN 2000 tot VANDAAG

De populariteit van rugby groeide. De Belgische competitie werd sterker waardoor de eerste ploeg het zeer moeilijk had om in eerste afdeling te blijven. De daaropvolgende jaren zakte Gent telkens een afdeling. Anderzijds zorgde de stijgende populariteit voor een sterke stijging in het ledenaantal van de club. Sinds 2004 is er voor iedere jeugdcategorie een ploeg ingeschreven. Gent telde in 2006 voor het eerst in zijn geschiedenis 200 leden.
GRFC timmerde langzaam maar zeker aan de weg terug. Seizoen 2009-10 was een topseizoen: men vierde niet alleen het 40-jarige bestaan, maar ook de terugkeer naar 3de nationale. De spelerskern groeide en er werd een 2de seniorenteam Gent Dragons opgericht.
In 2011 werd het clubhuis van GRFC officieel geopend. Na een jaartje in de eerste regionale afdeling is GRFC een vaste waarde in derde nationale, met de ambitie om naar de tweede afdeling te stijgen. In 2018 promoveert Gent Rugby naar 2de divisie. Ook kiest de club dat jaar voor een nieuw logo.

VANDAAG

Gent rugby is de grootste club van Vlaanderen en telt vandaag meer dan 500 leden. GRFC is een sterk groeiende club met één van de grootste jeugdafdelingen.
De Club heeft ondertussen: 2 herenteams, 2 damesteams, 9 jeugdteams waaronder U4/U5/U6/U8/U10/U12/U14/U16/U18, Power Girls U15, 1 touch team en 1 veteranen team. In 2021 is gestart met Mixar (MIXed Ability Rugby) en Rugby Fit. Seizoen 2022-203 spelen de Dames in eerste klasse, de Heren in 2de, U14 en U16 in 2de en U18 in eerste.